آرامش چیست؟

به طور معمول ، مردم به آرامش در زندگی خود احترام می گذارند که توسط محیط تعیین می شود. به نظر می رسد ما معتقدیم که آرامش به ما می آید وقتی که خودمان را در وضعیت آرام قرار می دهیم ، اما در واقع برعکس درست است. این وضعیت قلب و مغز است که تعیین می کند که محیط اطراف ما چقدر آرام است. گفته می شود ، "یک قلب آرام یک کلبه متزلزل را ایجاد می کند".

ما معمولاً می فهمیم که در یک محیط واقعاً ساکت و آرام که هیچ اتفاقی نمی افتد ، ما به راحتی پریشان می شویم و به راحتی به رهبری نیازهای موجود در درون ما پایبند هستیم. از طرف دیگر ، هنگامی که ما یک برنامه پرخاشگر داریم و روی برنامه ای از اقدامات متمرکز هستیم ، شانس کمتری برای زندگی روی افکار و خواسته های حواس پرتی وجود دارد. سپس آرامش محیط اطراف ما لزوماً باعث آرامش داخلی نمی شود.

چگونه در آرامش در نظر می گیریم؟

1] جدا شدن آرامش است

2] دیوانه یا مضطرب بودن آرام نیست

3] برای کنار گذاشتن درست و غلط ، شهرت و رسوایی ، آرام بودن

4] برای ریختن نگرانی های خانگی آرام است

5] خلاص شدن از همه بازدارنده ها یا موانع آرامش

6] داشتن ایده های حریص یا طلبی ، آرامش است.

آرامش درونی به راحتی نمی آید و بیان می شود ، "شخصی که قلب او پر از هوس است ممکن است در کنار یک استخر عمیق ، هنوز استخر باشد و قلب او را با خواسته ها خفه کند. او می تواند در یک جنگل تنها باشد اما قادر به احساس سکون نیست ؛ در حالی که افرادی که تمام خواسته ها را از قلب خود رها کرده اند ممکن است در زیر آفتاب سوزان احساس طراوت کنند. ممکن است در وسط شلوغ ترین شهر ساکن شوند و صدای سر و صدا آن را نشنوند. "

بهترین راه برای توسعه آرامش ، سهم فداکارانه و آموزش مردم برای انجام کارهای خوب است. با همه موجودات زنده مهربان باشید ، همدلی ، بخشش را توسعه دهید و به تدریج آرامش شروع می شود. به تدریج تمایلات و توهمات مانع ما در هیچ چیز حل نمی شود و ما در نهایت کاملاً آزاد می شویم. همچنین این روش مناسب برای توسعه فضایل و شایستگی ها و داشتن ذهن آرام است.